عم فاروق

فى راجل ساكن جنبنا اسمه عم فاروق...عنده يجى 60 سنة كدا...
كان دايما بيتخانق و يزعق مع اى حد فى الحتة عندنا...كان دايما بيشتم افظع الشتايم لأى حد يعترض عليه ولو حتة واقف قدامه...
مرة واحد رمى سيجارة على عربيته ..قعد من 1 الظهر ل 3 الظهر يشتم فيه و بصوت عالى بقى من البلكونة...
و مرة برضو اتخانق معانا عشان كنا بنوضب فى الشقة فجيبين طوب و زلط و حطناه قدام بيتنا...هو بقى ماكنش عايز حاجة تتحط ناحية بيته ابدا..و قعدنا نتخانق بقى و كانت زروطة...

النهاردة بقى كنت صاحى الساعة 1 الظهر...والدى بيكلمنى بيقللى ماسمعتش الصويت و انت نايم الصبح ؟
قلتله مين مات ؟
قاللى دا عمك فاروق جالتله ازمة قلبية تقريبا و نقلوه على نقاله و كان منظر صعب اوى....

سيبكم من انه راجل لسانة "زفر" و شرانى و بيتخانق على طول...بس اول ماسمعت الخبر ده و انا قاعد فى حالة مستمرة من الغم و الحزن على الراجل ده....
تقريبا كل الحتة من ساعة الصبح و هما زعلانين عليه و بيدعوله .... نهار كئيب اوى ....مفيش الدوشة بتاعت العيال اللى بتلعب فى الشارع ولا حد بيرمى السلام على جاره ولا اى حاجة ....

فعلا الدنيا دى غدارة ...تلاقى الواحد يوم بيزعق و يشخط..و اليوم اللى بعده تلاقيه على النقالة !...

ادعوله ياجدعان عشان الراجل ده كلنا اكتشفنا اننا بنحبه واحنا مش حاسين...